Rüzgarın Ardındakiler Şiiri - Ayşe Uçar

yağmura yaşa ant olsun ki
ruhumu çekip alacağım dikenli tellerden
erişilmeyen yollardan ulaşılmayan sözlerden
dilimi temizleyip rüzgâr kanadıyla savrulacağım
dağlara taşlara

uçurum kıyılarında açan çiçek adına
toprağa kök salan tohum inadıyla koşacağım
yaşama dallanıp budaklanacağım uykuya düş’e
özlediğim ne varsa silinecek ışıkları sönecek acının
gönülsüz öten kuş sesiyle uyanan yorgun sabahlar
size de yok hiç eyvallahım
çekilin ayak altından

hangi mevsim güzel nerden bilsin ki toprak
o güneşin rengine rüzgârın şarkısına aşık
benimse ah! hep uslanmaz heveslerim
sürü sürü hayallerim var

ufkumu daraltan
ruhumu sıkan paslı mengenelere olmaz düşüncelere
işe yaramaz umutlara sarılan pişkin usum uslan artık
buz tutan pencerelerim ve onlarca aldanmışlığım
güz baharı kucaklayan bitkinliğimse yeter
toz olun sizde

artık hüzün ekip gözyaşı biçmeyecek sözlerim
ardımda kül bırakmayacak dolu dolu şiirlerim var
tutuştumsa alev alev yandımsa aşk için yandım
kime ne öldümse öldüm
sevdadan

üzerime çöken
bu yığın bu yıkık dökük viran saraylara
baykuş tüneği duvarlara yarasa pisliği yutan boğazıma
içime içime kapaklanan acılara son olsun

selam vermeden yabancı gibi gelip geçenlere
ufukta toz bulutu olup kaybolup gidenlere
ant olsun ki

artık
kendime bakan gülen yüzüm aynada
masallar kaf dağının ardında gökkuşağı yağmurda
gül dalında toprak tavında aşk kuş kanadında
güzelmiş

boş verince hayatı
her şey tıkırında olunca
oh! be yaşamak ne güzelmiş

6092023
07:16