Buzullar kayıyor ayaklarımın altında
Gecenin çizgisi yansıyor yüzüme alnım kırışıyor
Kalem susuyor sessizlik taa derinden bir şeyler fısıldıyor satırlara
Doğrudan değil hiçbir çağrı
Yüreğim denizin üzerinde yol alan yelken misali rüzgarı düşlemekte
Ve rüzgar hep kapının önün e seriyor düşlerimi
Daha eşikten giremeden yüzün beliriyor kapıda
ve ben öylece kalıyorum kalemi döşüme sürükleyerek…
Kayıt Tarihi : 1.4.2019 20:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!