Rüzgara ve Tabiata Doğru

Şehrin yükünü sırtlandım
kekeme bir bekçiden
Rüzgarlara biat edip
boyuna yürüdüm
Gölgesindeyim
başından beri kırık kuşların

Seni hep yarışı kesen yorgun
bir saat gibi taşıyorum kolumda
Direniyor ayaklarım aşka
ama gözlerim

İstemem
eksilmesin yavrunun kolları
yüzyıllar geçse dahi aradan
o barış getiren boynundan senin

Sebelilerden kalma bir itikatla
selam ediyorum ey rüzgar
Tabiata doğrult beni