Rüzgâra Söz Geçiren Çocuk!

Rüzgâra dahi söz geçiren çocuk,
Asi değil söylemin artık,
Keskin uçlu da değil bakışların
Parmaklıklar ardında dokunduğun
gökyüzün suskun,
Ellerindeki ip çoktan kopmuş gökyüzündeki masallarından
Ezberindeki masallar ise bir bir kaybolmuş
solgun hastalıklı bulutlardan.

Rüzgâra dahi söz geçiren çocuk,
Boşluk daha derin düşlerine
Düşlerin daha uzak tüm vakitlerine.
Sevmek ise yarım bırakılmış bir cümledir ömrüne,
soğuk bir gecedir tüm bekleyişlerine.
Onun için harf harf ayrıştırılmışın anlamsızlığında
ellerinle dahi heceleyebildiğin ona dair sözcüklerin.

Rüzgâra dahi söz geçiren çocuk!
Kendi içinde üflediğin mum
bir yangın şimdi bir ormanın kalbinde
Rüzgârın söz dinlemez bir fırtına,
fırtınan dinmez bir kasırga
bir denizin dalgasında.
Sen,kendi yangınının,
Kendi fırtınanın içinde bir enkazsın artık kendine
Ve enkazdan tek kurtardığın da
yine bir enkazdır bir şiirin dizelerinde,
Bir çıkmazdır rüzgâra tutkulu bir çocuğun gözlerinde.