RÜZGARA KARŞI
arka arkaya aksi yönde akınca bulutlar
mevsim değişir uçuşur gider yapraklar
tepeyi süpüren tipi çukura doldurur
üst üste vurunca dalda kalır dikeni
gün doğsa ne çıkar sararıp düşen yaprağa
vuran vurmuştur boynu bükük gelincik
uçup giden kuşlar dönüp geri mi bakar
zoraki soğuk nefesiyle tanışır insan
her fırtına bir başka havada silkelerken adamı
boğazına düğümlenen söz kalır düşen canın ardından
yokluk yapmıştır yapacağını entarisini sürüklediği yollarda
sessiz sedasız örtülür üstü ekşi yüzlü kadının
rüzgar kendini gösterir, fırtına konuşturur adını
zamansız gelen zamana karşı
ayakta durmak mı direniş, kazanmak mı mevziyi
kenger tanır rüzgarı, kenger ki arsızdır
usanmadan meydan okurken derindedir damarı
fırtınanın eliyle tohum eker toprağa
bundandır fırtınanın hıncını saptan çıkarması
(Adsız Fırtınalar Doğuyor)
Ercan CengizKayıt Tarihi : 28.2.2009 20:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
usanmadan meydan okurken derindedir damarı
fırtınanın eliyle tohum eker toprağa
bundandır fırtınanın hıncını saptan çıkarması '
böyle bir diyalektiği yakalayan dizeler için teşekkürler... fırtınalarının eliyle tohumlar saçıldıkça toprağın bağrına nasıl yok edilebilir ki, çelişkisi ölümcül sistemlerin sonunu hazırlaması gibi... hele son dize,,, köke gücü yetmeyenin saptan hıncını çıkartması, faşizmin boşuna çabası gibi...kengeri sevdim.
TÜM YORUMLAR (1)