Rüzgara Fısıldayan Sevda

Gözlerinde kaybolan bir ışığım ben,
Dokunamadan yandığım geceyim.
Her gülüşün kalbime bir yara açar,
Ve ben sessizce kanarım; kimse bilmez.

Adını fısıldarım rüzgâra,
Ama o bile sana ulaşmaz.
Dudaklarımın ardında saklı bir sevda,
Senin varlığında eriyip gider.

Kalbim sana köle, ruhum yalnız,
Sevdamın karşılığı yok; sadece boşluk.
Bir bakışınla unutulurum,
Ama umutla beklerim hâlâ:
Bir gün döner mi gözlerin bana?