Sözcüklerin dilinde sen,
Sorgularda ise ben,
Bildim ben senin çoğul olduğunu
Bildim çoğulumdan arındırabildiğini beni
Tekil bıraktın gittin,
Bir de ben seni bildim,
Hecelerinde yaşamadığımı, gördüm.
İşte o gün ben yürüdüm gittim...
İnsana dair olan
Tüm derdi tasayı,
Yollara bırakmayı, öğrendim
Sessizlik,sensizlik ve bir olmak,
Ben artık yokum sahi, senin için.
Belki içimizde ki boşluğun tek sahibi.
Hayatın bir kesiti olabilmeyi dilerdim
Biliyorum ki, hepsi hikaye,
Kendi hikayelerinizi yazarken
Dikkat edin....
Rüzgar esmesin.
Kayıt Tarihi : 13.1.2013 17:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"Gün An Hayat’ın 100′ ü" Serisi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!