Rüzgara Bırakılan Mektuplar 4
Merhaba.
Belki de artık her mektup, sadece bu kelimenin etrafında dönüyor.
Bir “merhaba”yla başlayan ama hiçbir zaman “hoşça kal” demeye cesaret edemeyen mektuplar bunlar. Sen yazdıkça ben sustum, sen sustukça ben yazdım. Biz, birbirimize ulaşmanın değil, birbirimizi duymanın yollarını arıyoruz.
“Unutarak yazmak…” demiştin ya, belki de ben, hatırlamaktan değil, unutamamaktan yoruldum. Yine de yazıyorum; çünkü bence bazı yorgunluklar sadece kelimelerle dinleniyor. Kalem bazen elime değil, kalbime oturuyor. O yüzden ben de senin gibi, yazarken değil, susarken çoğalıyorum. Evet, hiç tanışmadık. Ama tanışmak, kelimelerin dokunduğu bir yerden başlamaz mı zaten? Birinin içini okumak, yüzünü görmekten çok daha gerçek olabiliyor bazen.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta