Rüzgara Şiiri - Saadet Koldaş

Es rüzgar
Es üzerime doğru
Es ki son bulsun umutsuzluğu
Ve heybeme çıksın her yolu

Sevgi yok bende
Ancak hala şefkatli güneş
Sen medet ara merhametinde
Aklım hala şu sözde

Es rüzgar
Es üzerime doğru
Es ki son bulsun umutsuzluğu
Ve heybeme çıksın her yolu

Her bir insan demek
Bir bilinmemezlik
Elimde tuttuğum ince uçlu değnek
Bana özgürlük kalemde ancak

Korkmadım değil bakışlarından
Bir umut bağışlansın başımdan
Ruhum aldığı yenilgiyle
Koşsun zaferden zafere

Es rüzgar
Es üzerime doğru
Es ki son bulsun umutsuzluğu
Ve heybeme çıksın her yolu

Biz kardeşiz
Başka söze gerek yok
Duydun mu katilmiş annemiz
Bir can duyup geldi habersiz

Değil mi?
Demirdendi yüreği
Kor düşse dahi yüreğine sönerdi

Değil mi?
O kimsesizdi
Ve taştan yapılmıştı hissedemezdi

Es rüzgar
Es ve söyle
Soracak mısın kiraz ağaçlarına geleni?

Kal rüzgar
Es tepelerde
Ve anlat kim olduğumu herkese

Kork rüzgar
Kork sessizlikse
Ve ağızlardan çıkan külleri temizle

Savur rüzgar
Savur beni yine
Ve teslim etme beni bu ebedi yenilgiye

Bahar geldiğinde açan çiçek
Benim kalbimde köklü yara
Ve yine ufak bir sızı içimde yeşerecek
Güz gelende bitecek

Umutsuzluğu terk ediyorum bugün
Kalmasın içinde bir endişe

Es rüzgar
Es üzerime doğru
Es ki son bulsun umutsuzluğu
Ve heybeme çıksın her yolu