Rüzgar Zaman Gibidir Şiiri - Cumhur Turan

avucunu açtı rüzgara
kapadı sonra çocuk
bulandı yüzü
bir sevincin aydınlığına
dudağına yapışılı ıslığı keserek
olanca çoşkusu ile seslendi
en yüksek perdesinden sesinin
rüzgarı tuttum baba rüzgarı
gel bak avucumda
kımıl kımıl esiyor / esiyor baba
baba / git şurdan derce bakarken ona
işte rüzgar diye açtı avucunu
ve bir sinek / sarhoşlamış
sağa sola yalpalayarak havalandı
rüzgarsa yoktu
o an / gülümsemesi donarken yüzünde çocuğun
baba gülümseyerek omuzuna koyup elini
rüzgar zaman gibidir oğlum
birini tutamaz / diğerini durduramazsın
birincisini başardığını sandığında rüzgar yoktur
ikincisinde ise sen