Rüzgâr yokluğuna serpiştirsin

Rüzgâr yokluğuna serpiştirsin…

Gece demlenirken karanlığa…
Gözlerimden bir yürek akıyor.
Yokluğun çırpınırken tenimde,
Bakışlarıma gölgeler sarılıyor.

Saklanıyorum kendiliğimde,
Gömülüyorum umutsuzluğa,
Ömrümün geçtiği duraklarında,
Bekliyor tüm zamanlarımın, sevdası.

İçimde öyle yer etmişsin ki;
Yokken tenim yanıyor, aşk kızılına,
Ruhumda öyle var olmuşsun ki;
Soluğun dokunmasa, yaşamıyorum.

Kanatlanmış hayatın gülen gözleri,
Mavi gökyüzüne sevgi salıyor.
Rüzgâr sokulurken, uzak dağlardan,
Senide getirsin, yokluğuna serpiştirsin.

Oktay ÇEKAL
11.07.2015-06.56