Rüzgar ve dal Şiiri - Yahya Garip

Bir hikayem var çok uzaklardan
Bir gün bir rüzgar ile dalın dostluklarından
Dal mevsim mevsim renklenir
Bazen çiçeklenir
Bazen koyu yapraklarla yeşillenir
Ve sararırsa sonraları dökülür
Ve aylarca uykulara çıplak bürünür
Duymaz soğukları
Üzerine konan kuşları
Yem arayan yalvarışları
Ve bir gün bahar gelmiş
Karlar erimiş
Bizim dal mevsimine bezenmiş
Çiçekleri daha bir güzel
Kokuları daha bir serin

Dostu rüzgar zaman zaman uğrarmış
Sanki saçlarını uçurur gibi
Çiçeklerini savurur gibi
Yaprakların taze dans ları
Dostluklarını kuşlara dağlara taşlara haykırırmış

Ve bir gün hikaye ye bu olan olmuş
O rüzgar esmeye başlamış
Estikçe esmiş fırtınalara bezenmiş
O yeşillere her zaman koşan dal
O çiçeklerinde arılara verilen bal
Herkez şaşırmış herşey karışmış
Ve
Dal dayanamayıp kırılmış
Rüzgar çekip gitmiş
Ardında yağmura göz yaşlarını
Dalı kırıl hali ile yakarışını
O dal ki bir daha yeşerememiş
O dal ki bir daha çiçeklenememiş
O dal ki bir daha rüzgarı görememiş
Kurumuş
Sade bir kuşa yuva olmuş
Gözleri rüzgarı aramış aramış
Ki
O rüzgar artık dağlarda esmiş
Yağmurları uzaklara götürmüş
O aşiyanda ki dostuna
Kuşlardan haber yollamış

O gün bir tırtıl vardı etrafında
Uçuramadım
Estim ama uçuramadım
Dedim ama duyuramadım
Yalvardım ama
Kendimden kaçamadım
Ben o dalı
Ben o aşkı
Ben o dostu kırdım
Ben o tırtılın zararını anlatamadan
Ben kırdım