Rüzgar ve Adam Şiiri - İpek Menlikli

Asırlar geçmiş bu şehrin yalnızlığında
Sessiz, soluksuz hiç haber alınamadı insanlardan
Arkalarında bıraktıkları enkazı umursamadan
Rengini sömürüp gitmişlerdi bütün şehrin

Her ne zaman bu gri şehir kasvetiyle çağırsa bulutlarını
Ve kıymetli bir yağmur damlası düşse yeryüzüne
Ağlarım sanardı genç adam
Yalnızlığımdan

Genç adamın tek yoldaşı rüzgardı
Zamanında onu bu şehirden çok uzaklaştırmaya çalışırdı
Fakat ne kadar şiddetli olsa da
Ordan oraya savuramazdı arkadaşını

Rüzgar adama adam rüzgara bağlıydı
Deli derlerdi adama terk etmediği için bu şehri
Fakat adamın tek derdi enkazda savrulup duran rüzgarıydı
Rüzgara bile değer vermişti adam bu yüzden yalnızdı