Açık penceremden rüzgarı dinliyorum,
Uzak diyarlardan gelmiş, yorulmuş belli.
O dinlenirken, ben yarimi soruyorum,
Yarin ele vardı, diyor hali matemli.
İçimde fırtınalar kopuyor aniden,
Rüzgar duruyor, ben esiyorum çılgınca.
Sel misali yaşlar akıyor gözlerimden,
Soluğum kesiliyor ismini anınca.
Yar yad ele varınca sevda biter mi hiç?
Daha da beter yanar insanın yüreği.
Rüzgar yangımı söndürebilir mi hiç?
Aşkın odu yakıp, kavuruyor içimi.
Rüzgarı hissedemez oluyorum birden,
Bir müddet döner umuduyla bekliyorum.
Anlıyorum ki o bile kaçıyor benden,
Yar, son nefeste ismini sayıklıyorum.
06.05.2015
Yusuf AkkayaKayıt Tarihi : 16.5.2015 16:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hikayesini siz yazın...
![Yusuf Akkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/05/16/ruzgar-ve-ben-5.jpg)
TÜM YORUMLAR (12)