Rüzgar ve ben Şiiri - Orhan Hatıl

ruhumu çırlçıplak bıraktı rüzgar
ülkem
gölgelerden güneşi seçemiyorum
isli,korkulu düşleri yaşıyorum
ne sevdasındayım kara toprağın
nede ilkbahar kokusunda
ışıklar büyüyor
metropol tam aydınlanıyor
aydınlanıyor derken
kuzey bulutları çöküyor yorgun gönlüme
ülkem
savsakladığım günler geriler dolusu içimde
karayolu
ıslak kalbim
karışmasam öleceğim hayata
mengen ötesi geçmişim
İsTANBUL ŞAKAKLARIMDA
kırmızı yüzlü soğuklar ve ben
geçinebilirmiyiz diye soruyorum
dalgalara
martılara
kandırdıklarıma
büyüyorumda varamıyorum
rüzgar ve ben
belirsizlikler içinde
aynı yerde
uzak bir yerde
sanki hiç bir şey yaşanmamış
dökülmemişim gibi
gibiler
unutkanlıklar
hatırladığım rüzgar ve ben