Rüzgâr Uçurdu Şiiri - Mahmut Karataş 2

Bir dolap içinde sallanıyorum yeniden
Hurdacıya götürüyorlar belki
Demirimi dövecekler
İçim pas tuttu şimdiden
Gidiyorum belki de bir sobada yakılmaya
Oduncunun hızarında dökülecek talaşım
Alevler dansa kaldıracak
Her biri bir yanımdan
Dumanım çıkana kadar bacadan
Bir dolaplar çevriliyor içimde
Ben dışındayım adımın
Hiç olmadığım kadar gaddar
Dikkatsiz,saygısızım üstelik unutkan
Bir dolaplar çevriliyor içimde
Ben dışındayım ruhumun

Andıkça eski tabaka düşüncelerimi
Yüzüme tükürür kaleminin mürekkebi
Adın hiç olmadığı kadar nefret dolu
Kırılmış toprağın uzak bir yerinde
Tren raylarının kaçak yolcu vagonu
Yabancı sorgucuların bakışları altında
Tükürür yüzüme.
Tükürdükçe hatırlarım ağaçların dostluğunu
Telgrafların korkunç sözlerimle ezilişini
Cevapsız mektuplarının üşümüş kıvrımlarını
Bir ayaklanma var içimde
İhtilal seslerinden anladığım
Koca yüreğimi(!)devirecekler
Yerlerde sürünecek bedenim
Hakikat mermisi düşerken alnına.
Bir darbe var içimde
Başını kalbinin çektiği
Bayrağı saçlarından dikili
Üstüme yürüyor postallarıyla
Bir pişmanlık var içimde
Ben dışındayım kendimin