Rüzgâr ağlıyor penceremde sessiz
sonbahar sızısı yorgun yapraklar.
Eksilmiş bu acı bana senden kalan tek şey.
Sen yüreğini bırakmaya,
ben kendimi bırakmaya korkuyordum.
Görünüşe göre acıdan başka bir şeyimiz yok.
Sen yoksun, biz yokuz.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta