Rüzgâr Susuyor Şiiri - Fatih Şeker 2

Rüzgâr ağlıyor penceremde sessiz
sonbahar sızısı yorgun yapraklar.
Eksilmiş bu acı bana senden kalan tek şey.
Sen yüreğini bırakmaya,
ben kendimi bırakmaya korkuyordum.
Görünüşe göre acıdan başka bir şeyimiz yok.
Sen yoksun, biz yokuz.
Acıyla kalabalık her şey.
Maviye boyanmış sokaklar.
Merdivensiz sanki basamaklar.
Umut var evet ve acı daha çok.
Neyi bıraktık bu andan geride?
Rüzgâr fısıldıyor ağlarken
ılık bir nefes gibi,
Rüzgâr susuyor,
sanki mevsimini unutmuş gibi.

(Bir Haysiyet Meselesi)