Bomboş değilmiş dünya,
yalnız değilmişim.
Rüzgâr söyledi.
Bir çınar yaprağına yazmış,
düşürüverdi başıma, otururken.
Toz duman içinde, garip
fısıldayıp geçti.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim