Sokaklarda doğmuşum ben,
sokak, ocağım benim.
Dermansız ve bitkinim
Yatak, kucağım benim...
Sönmüş yüreklere inat,
Sokaklarda yanmışım,
Ve karanlıklara inat,
Sokaklara dalmışım...
Karmakarışık sokaklar,
Gönülsüz ve sevgisiz.
İşte bu aşk ocağı,
Ve, yokoluş sessiz sessiz...
Seni söylüyor bana,
Bastığın, karo taşları.
Bir uğultudur, derinden,
Sokağın gözyaşları...
Şu çöp tenekesi, şu kedi, şu kokmuş ciğer,
Ve, sevgi çiçeğimizi fırlattığın yer,
İşte, bu gönül yurdu, tertemiz,
şurası kirlettiğin yer.
Paslı elektrik direği,
Sallanıp durmada lambalar,
Alt üst olup dönmede sokaklar,
Alt üst olup dönmede insanlar...
1984
Kayıt Tarihi : 10.1.2014 07:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!