rüzgara kızma 'es'diye ona ben söyledim,
gel dedim sen hiç gelmedin,
sev dedim sen hiç sevmedin
hep gittin hep gittin
tek başımayım bu akşam,tenimde rüzgarın ürpertisi
gülüyorum anne gelme,
geldin mi anne? korkuyorum şimdi gitme
ağlıyorum serçe ölme
elimi uzattım yağmur mu yağıyor ne
gözümü kapadım geri mi geldin ne
dinliyorum yağmur nede sakinsin
içime yağsana biraz bu aşkı koparıp gitsin
yapraklar dökülüyor ne çabuk hazan geldi
acaba bir daha güneş açar mı
çiçekler küsmüş mü dersin göz yaşlarıma
susarsam dönerler mi ki yeniden bana
ben gidiyorum bu diyardan başka baharlar peşine.
selametle...
Kayıt Tarihi : 8.7.2006 14:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu şiiri yıllar sonra tekrar tekrar okuduğumda yazdığım anki duygularımı aynı şekilde hissediyorum.bir gece vakti dışarı bakarken içimde hüzün, özlediğim kişinin kokusunu duymuştum.yıldızlar vardı gökyüzünde ağaçlar sarmıştı etrafımı rüzgar esiyordu dökülüyordu yaprakları, sanki söküp götürüyordu.iste o anda annemin şefkati geldi aklıma annem beni hiç üzmeye kıyamazdı ama başkası kıyabiliyordu. bilse ne üzülürdü. kendimi minnacık şefkate ihtiyacı olan bir kuş gibi hissettim.bilirsiniz serçeler ağladıklarında ölürler. üşüdüm çok üşüdüm. şahane bir şiir olmayabilir ama benim için çok şeyi ifade ediyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!