Rüzgar saçlı kadınım Şiiri - Salim Kabas ...

benim adım yankılanmıyor sensiz kalan günlerde
içimde acıyan kelebekler kanatlanıyor siyah beyaz renginde
savruluyor hayalin rüzgarda kuru yaprak misali
uzakta çok uzakta bir yerde kaldı gözlerin,
sensiz kayıp
sessiz,
sensiz göz kapaklarım ağır ıslak ve renksiz
kapatıp renkleri gün ışığına hapis göz kapaklarıma
derin siyahta dokunabiliyorum sana
darmadağın olmuş soğuk odamda
geliyor birer birer üstüme senli zamanların hayali
şimdi sadece sesler duyuyorum
sanki beni terk ederken senli zamanın neşeli aşkları
ardında bırakıyor yalnız ve ışıksız
rüzgar saçlı kadınım
söyle bana, söyle bana
sadece susuyorum ve sadece bekliyorum
geçmişe takılan yeminlerim hep yalanlarda gizli şifresi bozuk çanta gibi
hapsolmuş içine sebepsiz sorgular ve cevapsız kalmış gözler
ruhumun hegemonyası gitmen gerek burada
peki ya umut
bir hikaye savruluyor yine şairin ellerinde
unutmam gerek, bu şarkıları bu sözleri senli geçen zamanları
kesip attım diye haykırmak
gözlerimde akan o hüzünlü ve siyah anıları
kazıdım tırnaklarımla yüzüme kazıdığın çizgileri
her şey gider mi, söyle bana rüzgar saçlı kadınım
bütün yaralarım kanarken sadece bekliyor mu eksik bir yanım
olmadı biliyorum
acımıyor artık bu ürkek yürek
duyuyorum yitip giderken rüzgarın çığlığında kaybolan sesini
- kalbim - derdin
şimdi bana ne yaptın, ne yaptın bana kadınım
soluk bir resim geçerken çıldırmış koşan hayallerimde
öylece durdum senle gülen zamanın resminde
yutkunuşum gibi çabucak geçerken izledim öylece ellerimdeki kaderini
hep bir şey eksik, olmadı biliyorum
şimdi sıyırıp seni kaybetmiş şehrin geçmişini
öylesine beyaz
öylesine mavi
ve öylesine renkli
sadece sessizce durup izlemek süzülürken erkenden kaybedilen zamanları
sanki seni silmedi bu sabahçı yağmuru kirli anılarımdan arınmış benliğim
olmadı biliyorum
bitmedi bu hikaye
henüz bitmedi
şairin kaleminde saçılan kıvılcımlar düşüp alev alev daha yanmadı
rüzgar saçlı kadınım
söyle bana söyle bana daha çok erken değil mi