Rüzgar - Rüzgar - Şiiri - İsa Sarı

bir kan damlası nasıl düşerse bir mermer üstüne
öyle düştüm gözlerine
sıcak ve koyu kırmızı
biliyorum, hüzün,enginlerden seni yakalayan dalgınlık
ve sen bütün heybetinle bu şehrin hayalinde yitip giderken
sadece ayakta kalan ruhun ortasında prangalı bir yürek
onurun muhteşem, sessiz senfonisi...
neye yarar...
artık o bir çift siyah gözün parıltısında hüznün kapısı
neden.......kimbilebilir.... kim anlayabilir...

dağlarda eski türküler, yiğitler üstüne
bir yiğit bir dağa neden yaslanır dostum
çünkü dayanacak, insan yoktur artık...
bir dostum diyor ki;
biliyormusun yüzünün hiç önemi yok
......neydi beni yok eden...............
çürüyüp dökülünceye kadar çehrem..

oysa ben camlarda unutmuşken alnımı
örümcekler ağlarına bir ilmek daha atarken
ve söğütler sararmaya yüztutmuşken
bir koca bozkır, bir tutam toprak gibi kuru
neydi küçük kırmızı gelinciklerin salınıp durmasına sebep
neydi meşelerin gölgesindeki sessizliği harekete geçiren melodi...

şehir, kalabalıklar ve keşmekeş
günbatımında uzayıp giden dalgınlığım..
bazı yaralar var ki hiç mi hiç kapanmaz
ve yıllar sonra sadece bir selam...
ne gam..
beni alır götürür hoyrat rüzgarlar.......

........1999.....