Rüzgâr Kırdı Dalımı (akrostiş denemesi)

R üzgârlar mı getirdi seni
Ü zgün yıllarıma hediye
Z or zamanların çiçeksizliğindeyken toprağım
G ün gün çoğaldı papatyalarım
A h nasıl demem içimdekini
R üzgâra ve buluta

K ırıktı dallarım
I şıksız, susuz, kurumuştum
R enklendi seninle dünyam
D olmaya hasretmiş yürek
I lgıt ılgıt içime aktın

D allarım yeşerirken gün be gün
A şkı tattı bedenim
L âl oldu dilim
I lık ılık estin
M eltem oldun kimi kez
I şığa kavuştu evim

Y ol oldun önüme, ferah ve geniş
I slak tarlalarımda yeşeren çiçek
L ale desem değil, gül desem olmaz
L abirentlerim tükendi senle
A ma… biliyorum ki
R üzgârlar götürecek, getirdiği gibi seni
I sınmışken yüreğim
Nefesken bana

G elinciklerim solacak bir gecede
Ü şüyeceğim
N asılsa kesilecek bu esişler
A şk bitermiş diyorlar
H ava kapandı bak…yine yağmur var…
I slan, demeyeceğim

N asıl bir iz kalacak zamanda
E y aşk, yenilmeyeceğim

B ir kır kahvesinin
E ski sandalyesiyim, mahzun
N edensiz kırılmış

Y olcu oldun
İ ndin durağımda
T ahta masada bir demli çayla
İ çildin yudum yudum
R ahatlatarak
D allarım çiçeklendi
İ nceden bir türkü söylemeli şimdi
M avi gök altında, umutlanarak

Y aşlı çınar gibiydim
O nardın kırık dallarımı
L âkin
U zun, ince bir yoldayız bak…
M asada sen ve sana seslenenler
U mut, kalmanla başlar…ya gidersen?

Y orgun bedenime
O ğul veren arıydın
L eylaklar türüm türüm kokarken
L ime limedir şimdi
R uhumda boy veren çiçekler
I tır çiçeğim, yediverenim
N asıl anlamadın giderken?

G ittin
Ü şüyorum
N eredeyse geceye kesti dünyam
A lıcı kuşlar gibi bulutlarım
H aydi es biraz
I slanmak istiyorum

N efestin canıma üflenen…
E y aşk, ölmeyeceğim