Rüzgâr'ım Ciğerparem

Bad–ı saba yalar yüzümü
serinlik sarar göz bebeklerimden
Anlayıp
sevinirken hayatın müjdesine
Anlar ,incinir yüreğim.
Bilir ki
uzaktır artık
nesim–i nev bahar
kendisine,
kış tutmuştur kapıları
sokaklar yol vermez kardır,buzdur artık.

Ah Rüzgar'ım,
ocağımdaki ateşin feri,
ciğerparem,
tohumusun geleceğin,
genlerimden açan çiçeğin.
Umudumsun, sevgimsin.

Ben sende yaşayacağım
kah gülerek, kah ağlayarak
Saklanarak,damarlarında,kanında
Ateş,böcek,çiçek,toprak
bilerek,ölerek,yaşayarak!

Ve sen kendin olacaksın torunum.
Sen meltem rüzgârı,
sen fırtına, sam yeli,
Yağmur bulutlarına hayatlar ekecek,
can vereceksin,vadilere, tepelere.
Sevgilerimiz yeniden yeşerecek,
topraklarımız vatan
bayrağımız ve Atatürk'ümüzle
tayfunlaşacak,
hortum olup,
sellerce taşıp
bentler aşacaksın.
Belki de susacaksın,
Sessiz kalacaksın.
Kendi seçimince, kendi doğrularınla,
Rüzgar Efe olacaksın.
Her ne yol seçersen seç,
Kim olursan ol,
Ama bir tanem
unutma,
Sol göğsünde taşıdığın cevheri .
Merhamet ve sevgi taşısın.
Zalimden yana olma asla!
İnsan ol, başka birşey gerekmez!