Rüzgar-ı Şiiri - Mehmet Severcan Gaygusuz

Bazen öyle geceler oluyor ki;
Karıncanın kalbiyle insanın kalbi aynı atıyor,
Sanki o yarı efkarlı, yarı endamlı bakışı,
Yıldızlarda insanlara atıyor uzaklardan.
Her şey birbirini izleyen iki kardeş gibi,
Bazen rüzgar esiyor diyorum;
Bu rüzgarı tanıyorum...
Sanki az önce tanıdık birini ziyaret etmiş.

Belki her gece bir kalbin içinde diyorum;
Yeniden doğuyor evren...
Bulutlar koptuğu yerden tekrardan bağlanıyor,
Kim bilir onları sen öpüyorsundur...
Bilemiyorum belki balıklar için deniz,
Çok şekerli bir şeydir.