Rüzgar Gülü Şiiri - Silvan Güneş

Kalbin bir ağlamaya başladı mı
avutamazsın.
Ayakta çocuk sallamaya benzemez.
Bir çıkış yolu bulamamışsan,
avunamazsın...
Bir an bir suskunluk olur,
Rüzgârda savrulan rüzgâr gülünün
esintiyi yakalamayınca durması gibi...
Hah sustu, bitti gitti, oh unuttu dersin,
Bir anda hoyrat bir rüzgâr eser,
İşte, avundu sandıkça
sarsıla sarsıla dönersin yerinden
Yakalayamadıkça dönersin
Döndükçe, yakalayamadıkça...
Avutamazsın...