Rüzgar Gülü Şiiri - Fikret Turhan

Rüzgar esti...
Usul..usul.. geldi,
Gülüne takıldı..
Rüzgarın gülü de...
Usul..usul...dönmeye başladı..

Adam..,
Balkonda rakısına..
Rakı masda durdukça adama..
Yarenlik yapmaktaydı...

Rüzgar gülleri..
Balkon çiçekliğinin
Toprağına sokuluydu..

Rüzgar estikçe..güllerini..
Rakı.... içtikçe adamın başını..
Döndürüyordu...

Rüzgar gülleri balkona..
Adam rakıya çok yakışıyordu..

Rüzgar esmiş...
gülüne varmıştı..
Gülü de...
dönmeye başlamıştı..
O arda...
Rakı da... yapacağını yapmış...
Adamın aklı da..
dili de karışmıştı...

Rüzgar gittikçe..
Daha sert esiyordu..
Gül... buna dayanamadı...
Artık...gül de perişandı..
Adam da...

Rüzgar gülünü..
Rakı... adamını çarpmıştı..
Balkondaki tahta masa..
İkisine de gülüyordu..