Kartepe'den Sapanca Gölü'ne doğru hareket halindeyken
Savurduğu milyonlarca yaprağın bıraktığı gaddarlığı yok sayarcasına
Arkasında
Tüm yaşadıklarına inat
Hüzünlü ama umutlarının hiçbir zaman son bulmayacağı
Ve belki de dünyanın en mutlu insanının oturup
Bir şeyler karaladığını gördüğü
Pencerenin önünde
Nedenini sorgulayamayacağı bir komutla durdu
Kırmızı yaprakların ömrü birkaç dakika daha uzamıştı
Sustular...
Bu duyguyu ölümsüzleştirmek için
Mola verdiğinin farkında bile olmadan
Varış noktasına yol almaya hazırlanırken
Hurma ağaçları da yapraklarıyla vedalaşıyordu.
07.12.2011
Maşukiye
Kayıt Tarihi : 7.12.2011 08:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
begeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (1)