rüzgar esince;
saçların,
gözlerimin...
kokun,
burnumun ucuna gelirdi...
uzatırdım,
ellerimi rüzgara
saçlarını okşarcasına....
öyle
bir nefes alırdım ki
rüzgar
yönünü şaşırırdı,
kokun kalmasın diye
başkalarına...
Fikret Turhan-Yalova,
31.01.2014
Kayıt Tarihi : 31.1.2014 11:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!