Rüzgar ektin fırtınabiçtin

Rüzgâr ektin, fırtına biçtin
Bu sabah, rüzgâra kaptırdım kendimi
Dağlar aştım.
Derin vadilerden geçtim.
Ve!
Zirvelerde buldum, kendimi.
Dağıldım.
Bölük, bölük, yayıldım.
Yüce dağların, zirvesine duman oldum oturdum.
Dediler, yeter oturduğun.
Kalktım.
Yağmur oldum, toprağa yağdım.

Bu sabah, rüzgâra kaptırdım kendimi.
Güneşe kızdım.
Delirdim, meydan okudum.
Yenildim güneşe, ayı hayatı denedim yenildim.
Çile çektim.
Ve ben!
Kendimi kaybettim.
İçin, için ağladım yüreğimi sızlattım.

Bu sabah, rüzgâra kaptırdım kendimi.
Önce bulutlarda dolaştım.
Sonra yeryüzünde buldum, kendimi.
Elimi, uzattım.
Bir tutam, akıl geldi elimin avcuna.
Dediler bir tutam ottur, senin o akıl dediğin.
Çünkü sen!
Dünyana rüzgâr ektin, fırtına biçtin.

12 Ara. 17
Ahmet Yüksel Şanlı er