Rüzgar - Egeli - Şiiri - İsa Sarı

ve kimseler yoktu yorgun akşamlarda
kuytu yolarda seni aramıştık
esintiler kavaklarda bir uğultuydu
ateş böcekleri saklanmıştı
karanlıklara
ocaklar sessiz sessiz yanıyordu
çıtırdayan ateşlerde bile bir ürpertisi vardı yalnızlığın
doruklarda ayaz soluklarda üşümüştü serçeler
göç vardı
ve göçle gitmişti tüm gidenler..
sen de gitmiştin
ve ne uzundu geceler...

sular çağlayanlarda bile sessizce akıyordu
kayalar kırılmış yerlerinden keskin
gözyaşları tırpanlara gelmiş ekin ve toprak gibi kuru
gün alınteri kadar dik
onur kadar uzak ve yalnızdı tarlaların ortasında
kağnılar üzerlerinde bağrışan çocuklar taşımıyordu
harman yerinde rüzgar boşa esiyordu
anadolu çorak
egenin gözleri nemli
ve ''egeli hala muhteşemdi ''
herşeye rağmen.......

2000....