Rüzgâr derya ve gönül Şiiri - Yahya Akbulut

Yüce ruhların mağarasından
deryalar rüzgâr alır.
Limanları süsler ılık meltemi.
Ufuklarda garip kesilmiş enginler,
Kızıllaşmış tutuşmadan bedeni.

Hırçın dalgalar sahile vurur
Derinlerden sökülür süt beyaz köpükleri.
Kızgınlığında estikçe deli rüzgâr
Rıhtımlara dokunur parçalanmış bedeni.

Kıyılara çökmüş acayip bir karanlık.
Yosun tutmuş düşünceden yeşil mavi gözlerim.
O limanda sadece yalnızım bu gece...
Sadece yalnız, yalnız bir gönül.

Ne kaldı bu sahilde hatırladığım
Mercan rengi denizin bu gece hayâl.
Gökyüzünde koşan bir yıldız oldum
Ufuktaki gemilerin ardından.

Ne tutkudur çınlayan kulaklarımda
Yüreğime sığmayan dizeler gibi.
Demir atmış şahlanırken limanlarda,
Eskimeyen dostane yıldızlar gibi.

Bu gece deryalara yenilirken kinlerim,
Sadece ve yalnız bir ruhum ben.
Kaybolurken dalgalarda yaşam çizgilerim
Tutkuların esiriyim ezelden!