Rüzgar Degse Şiiri - Şairin Sesi

Rüzgar değse yüzüne, dağılacak gibisin.
Kim düşürdü yüreğine kıyameti?
Hangi kelimeydi içini üşüten,
Hangi sessizlikti seni büsbütün susturan?

Gözlerinde yılların ağırlığı var,
Bir hüzün çökmüş kirpiklerinin ucuna.
Yanağında solgun bir keder izi,
Bir zamanlar öpülmeyi bekleyen bir düş belki de.

İçine attığın her şey bir tufana döndü,
Sustukça büyüdü, büyüdü…
Kim bilir kaç gece uyuyamadın,
Kaç sabah kendine uyanamadın?

Ellerin titriyor, kalbin yorgun,
Bir yol arıyorsun, belki de bir liman.
Ama biliyorsun, bazı fırtınalar
İnsanı kıyıya değil, daha derine savurur.

Söyle, kaç kere düştün de kalkmadın?
Kaç kere yanıldın da inanmadın?
Kaç kere sustun da kendine bile anlatmadın?

Ve şimdi…
Bir rüzgar esse dağılırsın,
Bir dokunuş yetse çözülürsün.
Sen yine de düşmezsin,
Çünkü bazı yaralar, düşmeye bile izin vermez…