Hamağımın salınımı bütün şehirlileri cezbederdi o zamanlar.
Aklım bulutlardaydı.
Ortasındaki çukurluğa sokulup tepeme güneşliği çekip ışığın
aralarından sokuluşunu izlerdim.
Gözlerim ışıktan acıdığında yüzümü dönerdim.
Yüksekte olmadığımı farkett iren tek şey elimin yere değmesi
idi.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta