Rüzgar Şiiri - Murat Ülkü

Rüzgâr dışarıda essin usulca,
Perdeler çekilmiş, dünya sussun.
Bırak yorgunluğu, bırak her kaygıyı,
Şimdi vakit bizim, bedenimiz buluşsun.
Ateşimizdeki o sözler konuşsun.
​
Gün boyu taşınan o yükler, o izler,
Eşikte kalsın, içeri hiç girmesin.
Sadece nefesin, sadece yakıcı kokun,
Aramızda hiçbir çizgi belirlemesin.
Bu anın büyüsü ebedi, bitmesin.
​
Saçının teline değen bu eller,
Sakin bir limanın fethidir sanki.
Dokunuşunla erir buzdan her bir keder,
Sanki ilk kez tenin bana bu denli yakın.
Aşk, bu odada en büyük yemin.
​
Derin bir sükûnet kaplar yatağın sırrını,
Yarınlara dair kaygılar gömülsün.
Şafak sökmeden, yıldızlar sönmeden,
Ruhum ruhuna tamamen eşlensin.
Kalbinin o ritmi beni iyileştirsin.
​
Karanlık, sadece bir örtü bize,
Gizlemek için değil, hissetmek için.
Kolların en güçlü, en sağlam sığınak,
Sonsuza dek kalmak isterim, iç içe.
En kadim arzu, en doğru seçim.
​
Zaman durur, farkında bile değiliz,
Bu an, bütün ölçülerin ötesinde.
Sessizliğin gücü, tenin o sıcaklığı,
İkimizden gayrı hiçbir şey kalmadı.
Bütün yollar bu vuslata vardı.
​
Gözünden kalbe akan o yakıcı his,
Sözden de öte bir antlaşma bizim.
Uykunun daveti gelmeden çok evvel,
Bırak da ruhum sende dinlensin, sevgilim.
Bu yakınlıkla çözülür her düğüm.
​
Yastığa düşmeden o yorgun başın,
İzin ver, tenimle tenin fısıldaşsın.
Anlatsın gizlice, dilsiz ve kelimesiz,
Bu aşkın ateşi alevlenip tutuşsun.
Sabahı beklerken böylece dursun.
​
Son bir nefesle mühürleyelim,
Birlikte geçen bu eşsiz anı.
Aşkın en saf, en derin hali,
Uykuya dalarız, eller kenetli.
Gelecek başlar bu huzur ile.
​
Şimdi gözlerin kapanır, huzurla,
Çünkü bilirsin, yanımda ebedisin.
Kollarımdasın, hayatın ta kendisi,
İçimde yankılanır bu sonsuz sesin.
Öyle sarıl ki, ruhum hiç bitmesin.
​
Ne bir rüya, ne bir hayal bu an,
Elimizde tuttuğumuz tek gerçek.
İkimiz tek vücut, tek kalp olduk,
Sevdamız gecenin en parlak direği.
Her sabah seninle uyanmak Murat'ın, dileği!