Rüzgar Şiiri - Mustafa Sürmeli

Ey rüzgar, sen hep böyle misin?
Aniden, böyle birden bire eser misin?
Tozu dumanı birbirine katar mısın?
Caddelere yollara yatar mısın?
İnsanların gözlerine kaçar mısın?
Kadınların eteğini açar mısın?
Sen hep böyle mi esersin?
Esmeyince nerdesin?
Ne yer ne içersin?
Niye gelir, sonra niye gidersin?
Her kafana estiğinde böyle,
Ortalığı birbirine katacak mısın?
Çatıları, ağaçları yıkıp,
Elektrik tellerini kesip,
Balkondaki çamaşırları alıp,
Metrelerce ileriye atacak mısın?
Biz yapsak suç olur,
Peki seni kim durduracak?
Kim hesap soracak?
Kim seni yargılayıp kodeslere tıkacak?
Uçurduğun çoraplar benimdi,
Kırdığın camın bendim sahibi,
Aman Yarabbi.
Yaramaz çocuk,
Senin anan baban yok mu?
Çekmiyorlar mı kulağını?
Yoksa tek evin,
Tek çocuğu musun?
Seni nasıl eğitmişler,
Hiç terbiye vermemişler,
Ağaçları devirip yerlere yatırdın,
Dalgaları coşturup, gemileri batırdın,
Alevleri koşturup, ormanları bitirdin.
Bunların hepsi senin suçun değil mi?
Neden sustun,
Ah yaramaz haydut,
Yine kaçtın değil mi?