Rüzgâr! Şiiri - Eyüp Aytimur

Beyazıt meydanında bir akşam öksüzce
Dillerim çözüldü birden
Kamaştı yumrularına çekilmiş laleler
Laleler ki bir çiy tanesi şimdi
Bembeyaz yapraklarında ev sahibi
Fakat akan yaştır ipil ipil, bilmez kimsecikler
Kimsecikler görmez denizdeki taneyi
Bir sen, dokunan en serin parmaklarıyla gözlerime
Tenimde yüzen aldığın soluk
Bir fısıltı sunuyor en derin kelimeleriyle
Rüzgâr! Kokunu duyuyorum bir manolya perçeminde
Vehimler uyandı düşlerimde yeniden
Ve yeniden çırpınışlar belirdi
Göğüs kafesimde yahut nefesimde karanlık
Gitmek bilmeyen soluklanışlar işte
Bir son var ki tadılmamış aydınlık
O aydınlık ki görünmez derinlikte
Rüzgâr! Kokunu duyuyorum bir manolya perçeminde