Rüzgâr Şiiri - Çizgili Mavi

Esmiş;
Önüne kattığı her şeyi, her yere dağıtmış…
Tozu dumana katmış bir rüzgârın yorgunluğu var ruhumda.
Fırtınaya mağlup her ne varsa;
Uçan çatılar,
Devrilen ağaçlar,
Erken düşen bir yaprak…
Ve zamansız ölen bir mevta taşıyorum içimde!
Yılgın…
Kederli…
Ve müteessir!
Yorgun…
Hüzünlü…
Ve susulmaya mahkûm kelimeler biriktiriyorum.
Bir sızı ki can ağrısı…
Tüm bedenimi kaplıyor.
Gözlerim,
Çok uzaktan geçen bir gemiye el sallar gibi yaşlı!
Ve yorgunum,
Yerini yağmura bırakan bir rüzgâr kadar!
Sesler duyuyorum gaipten;
Hayalden suretlerle dertleşiyorum!
Acı…
Acımasız…
Kekremsi bir hasretle boğuşuyorum!
Ve yorgunum,
Yerini yağmura bırakan bir rüzgâr kadar!
Kursağıma bir bir diziyorum heveslerimi;
Tespih gibi çekiyorum her nefeste,
Dertmiş…
Çileymiş…
Ve ecelmiş… Yaşıyorum!
Yaşamakmış sevdana düşmek…
Ve ölmek; aynı anda!
Yaşarken bir yandan ölüyor;
Ölürken bir yandan yaşıyorum…
Üstelik yorgunum!
Yerini yağmura bırakan yılgın bir rüzgâr kadar!