Rüzgar Şiiri - Harun Doğruyol

RÜZGÂR

Bir sağanaktan arta kaldık
Coşkusu dinerken damlaların
Kimsesiz çocuklardık yıkıntılarda
Öfkeyle sızlarken dizlerimiz
Ateşlerle büyüttük geceyi

Doğrulduk güneşe değen ovalara
Suyun çekilişi damarlarımızda
Dudaklarımızda kıvılcımı şiirin

Bulutların parlattığı yamaçlardan
Uçurumlara bıraktık bedenimizi
Üstümüzde pürüzsüz bir gökyüzü
Altımızda anlamsız bir hayat

Acımadan suçladık kendimizi
Sustuk ve öfkemizi bastırdık
Yenilgiler ezdi yüzümüzü
Oysa zaman hep şimdi

Hesap soramayınca tarihten
Suçladığımızı yaşattı hayat
Önce cümleler kirlendi
Sonra toprak sonra vicdan

Bir sebep aradık bozguna
Evet, rüzgardı bizi aldatan
Rüzgardı umutsuzluğu yayan
Oysa denizden pişmanlıklar esiyordu
Unutulmuş kavgaları geçip