Rüzgar Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Bugün kafama nerden estiyse
Bir rüzgara kapıldım aktım
Şehri dört dolandım, baktım
Anlayabildimse; anlatayım:

Rüzgar sol yanımdan eserken
Yaprakların arasında güneş
Gölgede bir güzelin serinliği
Domatesler kızarmış dallarda…

Yaz geçip gidiyorken, neden kızlar
Yıllanmış bir şeylerle aklımdan
Dönüp duruyor, çoğu yoruyor
Bir arı bin çiçekten nazlanıyordu…

İki adam ve masada iki çay
Gözler kısık dişler görünüyor
Gülüyorlar sanıyorum sinirden
Sıcak insanlara fena çarpıyordu…

Tren rüzgarıyla ferah geliyor
Ayağa kalkıyor o yönde oturan
Kapı açılıyor onun tarafından
İçeridekiler gelenlere acıyordu…

Toprak kurumuş yağmur yok
Rüzgardan çok toz uçuşuyor
Bir iki balkonda beyaz çarşaf
Teslim olmuş sıcakta insanlar…

Dar bir sokak yan yana evler
Eski bir semtin arka bahçeleri
Gizlenmiş yabancı gözlerden
Kuş sesleriyle huzura eriyordu…

Akşam vakti sokaklar doluyor
İnsanlar boşluklara sokuluyor
Bir berber boyuna saç tarıyor
Aklı serin şeyden canlanıyordu…

Rüzgar nerden gelip gidiyor
Bazen deli, bazen esmiyor
Kedi esniyor, cam çarpıyor
Köpek havlaması rüzgarla karışıyordu…

Yılmaz BEKTAŞ