Rüzgar Şiiri - Erhan Turan

Siz hiç rüzgarı karşınıza alıp,
Kollarınızı yanlara kaldırarak,
Rüzgar saçlarınızı dalgalandırırken,
Kulaklarınıza gelen o güzel melodi eşliğinde
Kendinizi onun serin,
ve insanın içine işleyen esintisine bıraktınız mı ?
Gözleriniz kapalı bir şekilde...

Ve kanatları güçlü bir kartal gibi,
Kanat çırparak,
Süzüldünüz mü hiç,
Masmavi gökyüzüne doğru...
Bedenin bir tüy gibi hafif,
Ruhun arınmış bir şekilde...

Süzüle süzüle en yukarıdaki bulutun tepesine çıktınız mı...
Ve baktınız mı o buluttan,
Geride kalan her şeye,
Biten aşklara,
Yarım kalmış sevdalara,
İhanetlere,
Aldanmışlıklara,
Aldatılmışlıklara...
Ve kayıp giden onca masum hayata,
Bedeninin her noktasıyla huzurlu
Ve birazda acı bir tebessümle...

Ve aniden yukarıya çıktığın hızın iki misli, belki de on misli bir hızla,
Yere çakıldınız mı hiç...
Çok güzel bir rüyanın en güzel yerinde,
Uyanmış gibi...
Mesela bir kere bile böyle hissettiğiniz oldu mu?
Benim oldu, hem de çok...