Rüzgar Şiiri - Mehmet İnan 2

Bana rüzgar derler, esip gürlerim
Koca ağaçları, eğiyorum ben
İlkbahar’da bitkileri döllerim
Çiçekten çiçeğe, değiyorum ben

Arada sırada, gelir hiddetim
Durulurum, uzun sürmez müddetim
Kafam bozulursa, artar şiddetim
Ne varsa üst üste, yığıyorum ben

Hiç kimse benimle, tutamaz güreş
Dünyada bulunmaz, kuvvetime eş
Çöllerde olurken, görünmez ateş
Kutupta buz gibi soğuyorum ben

Zor görünen işin, benim sahibi
Alıp geçiririm iğneden ipi
Kış ayında olup, fırtına tipi
Kar ile karışık, yağıyorum ben

Bir adım sam yeli, bir adım poyraz
Duramam yerimde, haylazım haylaz
Şu üç günlük dünya, bana da kalmaz
Hergün ölüp yine doğuyorum ben

İnani anlat ki, duyulsun ismim
Varlığım görünmez, çizilmez resmim
Hesapla kitapla, ölçülmez cismim
En küçük deliğe, sığıyorum ben

İNANİ