*Bir insanın sözü, başka bir insanın yüreğine rüzgar olup erişir mi...
*Kimsenin kendi olmaya zamanı olmuyor. Herkes kendi maskesiyle ölüyor..
*İnsan yalnızlığıyla, kendi ruhunun müziğini dinler.Şiir gibi, kelimeler yaşama dokunur...
*Sonsuzluğa süzülen maviyi hissetsen.Hani martılar uçar, yürek bir yerlere gider ya...
*Gökyüzü ruhunda şiir olurken. Sen içinde denizler biriktir.
*Belki de hayat; yaşamaktan çok, bir anlama uğraşına dayanıyordu...
*Yüzün, yüreğimin yansımasıdır...
*Yaşam ve an sonsuz bir yolculuktur diye düşünüyorsun. İçinde geçmişin gölgeleri kaybolurken...
*Ruhum ruhuna dokundu. İçimde binlerce kuş var sanki...
*Gözlerine benzeyen yağmur tanesi var, ellerimde. Geceye ait kaybolmuş yıldızlar gibi...
Kayıt Tarihi : 1.6.2020 22:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şoreş Maltaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/06/01/ruzgar-602.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!