rüzgarın dili çözüldüğünde
aşk tılsımları dökülmüştü yerlere
hüzün çaldı kapımı
açmadım
şarkılarla ördüm şehrimin kapılarını
şarkılar örtüm uykularıma
bir bebek gibi saf ve temizdim
ama bir işçi gibi yük bindi omuzlarıma
beklenen mektubun otuz yıl sonra gelişiydi rüzgarın fısıltıları
hoşçakal dedim.
Kayıt Tarihi : 16.8.2003 09:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)