Rüzgar Şiiri - Lidya Jenska

Daha önce defalarca kullanılmış bir dimağ yorgunluğudur bu üzerimdeki,
Sorsalar bulutlar gibi muamma bir adamın büyüklüğüdür,
Onun eşsizliğidir gözümdeki.

Rüzgaaar!
Yine kimden getirdin bana bu acizliği?
Kimin kokusudur tenimdeki?
Dudaklarıma damla damla akan kaçıncı yaştı bu gönlümdeki?
Ben miyim ona tercüme?
Onun gözleri midir dilimin esiri?

Rüzgaaaar!
Düşman mı olduk onunla biz şimdi?
Nedir bu iç savaş kalbimdeki?
Arzularım baş belası bir hal almış gene,
Ellerim okşuyor bir başkasının mabedini.
Alışamıyorum bu sessiz karanlığa,
Bedenimde gezinen bir çift yabancı el gibi...
Rüzgar!
Sende o gibi kokuyorsun bu sıralar,
O dokunuyormuş gibi çarpıyorsun tenime,
Üstelik bir de...
O öpüyormuş gibi,usul usul okşuyorsun yanaklarımı.

Bilirim,
Vardır senin de bir bekleyenin uzaklarda,
Sevda taşınması en ağır yüktür omuzlarda,
Eğdirir başı bir zalim ocağına,
Yıkılır gurur karşısında,
Kalmaz edep, biter haya.

Rüzgaaar!
Savurma beni onun yamacına,
Çıkılamaz bir lordun karşısına.
Bende ki ufacık bir sevgidir,
Konulmaz o şerefli ayakların altına.