Rüzgar Şiiri - Harun Yıldırım 6

Meftun asumanlarıma meveradan çarpan rüzgar
Öpmeye doyamadıgın ahulara yar ol da gel
Hardalların üstüne yorgan misali sarkan rüzgar
Üşüyen altın başaklı buğdaylara kor ol da gel

Canımın icre canına hırçın hırçın çarpıp vurma
Özlemin diyarından  serin serin esip de sarma
Esfeli safilin den alemi berzah'a kalk durma
Ab-ı hayatta vur kum tanelerine  sır ol da gel

Mordağların arkasından yağmurları süpür de gel
Kızıp vurduğun okyanusun  üstünden köpür de gel
Acılar dehlizini asumanların içinden al
Sevda çırpan bulut saçakları gibi hür ol da gel

Kandil misali sigaram titrer dumanını götür
At mahzenlerin dip köşelerine  betonda yatır
Bak düştü Şamdanlar küstü sultanıma yok ki hatır
Vur kır gönlümün saray kapılarını zor ol da gel

Bende saten fırtına var kopacak gibi derinden
İnci inci gönlümde taşlarım  oynuyor yerinden
Kıvrım kıvrım dönerken düştüm feleğin çemberinden
Vurma artık bağrıma döşüme yeter; kâr ol da gel