Rüzgâr Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Serin, serin esen rüzgâr,
Esersin’ de, yüreğimi delik, delik delersin.
Sen eserken,
Yaylaların kokusunu koklatırsın bana.
De sen!
Nereden gelirsin, nere gidersin.
Sen!
Sen dolaştıkça saçlarımda, kıllarımda,
Yaylaların çiçek kokan kokusuyla
Beni memnun eder.
Çok uzaklara alır götürür gidersin.
Beni..

Rüzgâr
Sen her estiğinde,
Ben yaylardan bir yer bulurum karşımda.
Ve benim gözlerim dolar,
Hayal kurarım sen dolaşırken saçlarımda.
Ve burcu, burcu kokardır yaylalarım!
Sen estikçe,/ burnumda..

Katran kokar, ardıç kokar,
Geçmişi yaşarım, sen dolaşırken saçlarımda,
Sonra!
Sonra bir kaval sesi gelir uzaklardan,
Sesi sitem eder bana.

Rüzgâr.
Gitme saçlarımdan
Gitme rüzgâr gitme, usul, usul okşa dur saçlarımı,
Uzaklarda bir yer var
Sen estikçe bana oraları hatırlatan.
Bilirsin sen!
Oralarda bıraktım ben canımı,
Vermediler de, hakkımı…

19 Eylül 2012
Antalya.