Rüzgar Şiiri - Gülseren Çobanoğlu

Büyük bir gürültüyle gelirsin
Kaldırıp kopardığın her şeyi önüne katarsın
Dallardan yaprak toplarsın
Topladığın yaprakları niye yere atarsın

Araladığın kapıdan içeri bakarsın
Beklediğini göremeyince kapıyı çarpar çıkarsın
Cam pencere düşünmez kırarsın,
Niye, niye bu kadar hırçınsın

Bulutları yaprak gibi sürüklersin
Sanki bulutların sabrını denersin
Onlarla arayı açarsın
Sonun da kızdırıp bağırtırsın

Toz duman kalkışır hırçınlığın yatışır
Bulutlar senin için koşuşur
Seninle baş edemeyip ağlaşır
Ağlayıp havayı yumuşatır

Nedir seni bu kadar kızdıran
Suratını astırıp kapı pencere kırdıran
Anlıyorum çok kızmışsın
Bütün hırsını esmekten almışsın

Fazla hırçınlık yapma yeter
Yağacaksan yağda öfken biter
İnsanlar senin kahrını nasıl çeker
Sakın ola ki can kırma kırdığın camlar sana yeter