Rüzgar Şiiri - Nazlı Nalçacı

Rüzgar

Bu gece ki arkadaşım
Rüzgar
Öğle güzel sesler çıkarıyor ki
Dinlemeye doyamıyorum
Ona bazen gemi sesleri
Bazen de balıkçı tekneleri
Eşlik ediyor
Ama o hepsinden baskın
Bazen cam ve çerçeveleri
Bazen de kapıları sallıyor
Ağaçların dallarından da sesler geliyor
İçimi büyük bir huzur
Ruhumu sukunet kaplıyor
Öğle dingin ve rahatım ki
Rüzgarla konuşuyorum
Hiç bir yere bu kadar
Yakışmıyorsun diyorum
Kireç burnu'na yakıştığın kadar
Ağaçlar bir oyana, bir buyana
Eğiliyor,doğruluyor
Özgürlük dansı yapıyorlar
Yapraklar direne bildikleri kadar
Ağaçta yorulanlar yerde
Onlarda kendilerince oynuyor
Kargalar ve martılar da
Rüzgara seni hiç bu kadar
Sevmemiştim diyorum
Meğer ne büyük kayıpmış
Söyleşilerine kulak vermemiştim
Hayıflanıyorum...
Oysa sen insanın en özgür arkadaşı imişsin
En ele avuca sığmayanı
Ve en cesuru...
Bana söylediğin her şeyi
Çıkarttığın sesten anlıyorum
Seni dinlemekten keyf alıyorum
En güzelide gönderdeki
Bayrağı dalgalandırman...

7/10/2008 saat 20:27
Kireç Burnu/ İstanbul

Nazire Bağlar